Afrika is improviseren

Gisterenavond gingen we op weg naar het diner en toen kwam ik langs het bureautje dat naast de uitgang staat. Daar had ik wat snoepjes op liggen en het zakje zag er wel erg leeg uit! Toen ik nog eens goed keek, bleek dat hij inderdaad helemaal leeg was. Er waren ook dingen van het bureautje afgevallen en het plantje had ook niet zo heel veel blaadjes meer. Ik denk dat er eekhoorntjes groot feest gevierd hebben met onze chocolade snoepjes 😀
Tijdens het diner kwam er nog een grote olifant vlak voor het restaurant langs. Indrukwekkend hoor, zeker in dat kleine beetje licht dat op hem scheen vanuit het restaurant.
Na het eten zijn we weer snel lekker gaan slapen. Deze keer hadden we echt een rustige nacht, niets bijzonders gebeurd. ’s Morgens was er wel veel herrie van vogels die wakker aan het worden waren, dus ik sliep al niet meer toen we “knock knock” hoorden.
Na het ontbijt zijn we op pad gegaan voor de eerste safari van de dag. En die was weer heerlijk. Eerst op zoek naar het luipaard, dat ze volgens mij in Botswana helemaal niet hebben. Die vonden we dus ook niet 🙂 . Daarna verder en plotseling kwamen we sabelantilopes tegen. Custard werd weer helemaal enthousiast want dit type antilope was voor het laatst gezien in september vorig jaar. Ze waren zeldzaam in het park, dus dat was een “good spot” zoals Custard zichzelf vertelde 🙂 . Hij riep ze ook meteen om op de radio en even later stonden we met drie auto’s te kijken.
Na een tijdje reden we verder. We zaten achterin de jeep deze keer, we zitten telkens met dezelfde mensen in de jeep en wisselen van plaats. Eerst voorin, bij de volgende safari in het midden en uiteindelijk achterin. Deze keer waren wij dus aan de beurt voor de plekjes achterin. Af en toe werd gecheckt of we er nog zaten, want het hobbelde flink, we kwamen één keer zelfs los van het bankje 🙂 . Jeroen verloor nog een keer zijn telefoon ook, die moest Custard voor ons ophalen. We mochten natuurlijk niet zelf even uitstappen om hem te pakken.
Op een gegeven moment werd er door de radio gezegd dat er leeuwen in het park waren ontdekt. Custard vroeg waar het was, en we gingen op pad. Nadat we eerst de verkeerde kant op waren gestuurd, tot ergernis van Custard, kwamen we toch aan bij de leeuwen. Er waren er drie, twee vrouwtjes en één mannetje. Ze lagen heerlijk te relaxen in het zonnetje, af en toe oogjes dicht en soms helemaal uitgestrekt. Het zag er heerlijk relaxt uit. Het is dan zo vreemd om je te bedenken dat dit idyllische tafereeltje in 1 seconde kan veranderen in een horrorfilm zodra je uit de auto stapt. Je gaat er bijna over nadenken om het uit te proberen, want ze liggen er zo relaxt bij, dat kan bijna niet gevaarlijk zijn. Ik kreeg ook enorm de neiging om er eens eentje lekker te gaan kroelen. Maar dat mocht ook al niet van Custard… 😐

Na de safari zijn we teruggegaan naar de tent om de spulletjes in te pakken. Daarna konden we aan de lunch en na de lunch hadden we nog een uurtje om te relaxen, waarna we naar het vliegveld zouden worden gebracht. Toen de lunch op was, kwam Custard ons halen. Hij vertelde dat er een luipaard gezien was vlakbij de airstrip en hij wilde ons snel erheen brengen zodat we er tóch nog eentje zouden zien. Dus reden we met een “noodgang” richting airstrip. En na een tijdje zoeken, vonden we inderdaad het luipaard! Wat een prachtig beest om te zien zeg! Hij zat in het gras lekker een beetje te relaxen, zodat we hem even op de foto konden zetten. Na een paar minuutjes slenterde hij weg, en dat kwam goed uit omdat wij ook weg moesten. We reden terug naar de airstrip en op dat moment zagen we ons vliegtuig aankomen. Prima timing!
Deze keer was het een wat groter vliegtuig dat ons in 15 minuutjes naar Sandibe zou brengen. Daar werden we opgewacht door Gift, de chauffeur die ons naar het kamp zou brengen. Dat was nog wel een half uurtje rijden, en onderweg kwamen we een roofvogel tegen die lekker een slangetje zat op te eten. Het was een puffed adder ofziets, in ieder geval een grote giftige slang. En de vogel was een snake-nogwat, ik weet het niet meer precies. In ieder geval hadden we meteen een beeld van de slangen die hier leven.
We werden ontvangen bij het kamp met een lied dat werd gezongen door vier mensen. Echt afrikaanse muziek, heel mooi. Dus we voelden ons meteen welkom. We mochten even in de bibliotheek gaan zitten, waar we uitleg kregen over het reilen en zeilen in het kamp. En oh ja, hier links is de fitness zaal. Haha. Vervolgens konden we naar onze kamer en kregen we daar uitleg over de lichtknopjes en de apen. Vooral deuren en ramen gesloten houden als je er niet bent, want ze maken er een zooitje van. Maar wat een prachtige kamer hebben we gekregen! Een heel mooie veranda voor de deur met twee luie banken en een hottub die niet hot is denk ik. Ziet er heerlijk uit allemaal, splinternieuw en lekker fris.
Toen we dat hadden gezien konden we weer voor de middagthee richting het hoofdgebouwtje en daar kregen we uitleg van Gift over de volgende safari. Hij liet zien welke dieren er zijn en waar we ons nu bevinden in Botswana. En daarna gingen we op pad. Weer een safari, in het begin dacht ik wel heel even: weer een safari. Maar even later vond ik het toch wel weer leuk. We zagen veel van de beesten die we al hadden gezien, terwijl we onderweg gingen naar Cheetah’s. Die hadden ze in Machabe niet, dus die wilden we wel graag zien. Ze waren een dag eerder ergens gesignaleerd en we gingen naar dezelfde plek.
Op een gegeven moment kwamen we bij een troep olifanten. Ze stonden links en rechts van de weg. Rechts stond een olifant flink met zijn oren te flapperen, een teken dat hij zich nogal druk maakt. En links stonden twee jonge olifantjes, oh jee. We stonden even stil om te kijken wat zij gingen doen en wat wij het beste konden doen. Maar toen gaf Gift gas en reed zo midden tussen de troep door. Ik dacht waarom doet hij dat nou? Ik schrok me dood, en terecht, want er kwam een olifant al tetterend en wapperend heel hard achter ons aan gerend! Ik schrok me een ongeluk! We reden hard weg, en na een paar honderd meter dacht Gift dat hij wel weer rustiger aan kon doen. Maar de olifant zat nog steeds achter ons aan! Dus toch weer een paar honderd meter door, waarna hetzelfde tafereel zich herhaalde. Blijkbaar stoppen olifanten vrij snel omdat ze je alleen maar willen laten weten dat je niet in hun buurt moet komen. Maar met deze was het blijkbaar menens, want hij bleef maar achter ons aan hollen! Na een tijdje stopte hij toch eindelijk en konden we weer rustiger verder rijden. Ietsje verderop wilde ik de verrekijker terug in zijn tasje doen en toen bleek dat we tijdens onze vlucht het tasje vergeten waren. Balen! Maar die konden we later wel weer opzoeken.
Ik had best wel schrik in mijn lijf. Ik vroeg aan Gift waarom hij nou niet gestopt was of teruggegaan. Die uitleg was heel eenvoudig: als je achteruit gaat kan je niet zo hard. En olifanten hebben altijd even nodig om te processen wat er gebeurt en wat ze daaraan willen doen. Dus als je snel langs ze rijdt, dan heb je alvast een voorsprong terwijl zij nog na staan te denken. Maar daarna moet je flink opschieten, want ze kunnen behoorlijk hard hollen. Het was echt een gevaarlijke situatie waar we gelukkig goed uitgekomen zijn. Weer een ervaring rijker zegmaar.
Een stuk verderop vonden we de cheetah’s. Die lagen lekker te genieten van de zon en te knorren als katten. Het waren een moeder een twee jongen. De moeder dacht op een gegeven moment dat het weleens tijd werd om te gaan jagen. Dus ze stond op en liep weg. De jongen bleven eerst nog even liggen, maar later gingen ze ook op pad, achter moeders aan. Je zag haar heel erg opletten, rondkijken en luisteren of ze iets hoorde.
De jongen waren nog lekker aan het spelen met elkaar. Ze liepen het struikgewas in en opeens zagen we een van de jongen een soort springhouding aannemen zoals je dat katten ook weleens ziet doen. En als een pijl uit een boog vloog hij weg, achter iets aan, samen met zijn zus.
En meteen waren ze ook uit het zicht. Moeders kwam terug wandelen en zocht haar jongen. Ze maakte een piepend geluid om ze te roepen, en ze had mazzel want ze kwamen inderdaad terug. Alleen kwam dat wel omdat hun prooi onze richting uit kwam rennen, het was een jong bokje, de echte naam weet ik niet meer. Het diertje gilde en ze kregen hem te pakken. Maar omdat ze nog aan het leren jagen en spelen waren, lieten ze hem gaan, waarna ze hem weer achterna gingen. En nog een keer, en nog een keer! En het arme diertje maar gillen. Na een tijdje werd dat diertje moe, en moeders bleef een beetje bij de drie in de buurt. Ze had enorm trek in het bokje want er liep allemaal kwijl uit haar bek. Maar ze liet haar jongen lekker oefenen.

Na een tijdje was het te donker geworden en moesten we terug naar het kamp. Toen we ergens halverwege waren, het was nog een half uurtje rijden, hield plotseling de auto ermee op! Het ding heeft twee tanks en de toevoer uit de tweede tank was kapot, en de eerste tank was leeg! Tja, dan kom je nergens… Gelukkig hadden we een bakkie mee voor de communicatie en konden we vrij snel opgehaald worden. Maar je voelt je behoorlijk “sitting duck” als je daar in het stikkedonker zit te wachten in leeuwenland. Na korte tijd kwam er een auto om ons mee te nemen en daarna waren we in een half uurtje bij het kamp.
We gingen even naar de kamer om ons op te frissen en daarna zouden we om kwart over acht worden opgehaald voor het diner. Maar om kwart over acht kwam er niemand. Tien voor half negen ook nog niet. Om half negen hoorden we pas een klopje op de deur. De man voor de deur vertelde dat hij was komen lopen maar halverwege een nijlpaard was tegengekomen. Dat is nogal gevaarlijk, dus hij was teruggegaan, had een auto gehaald en stond nu met die auto voor onze deur 😀 . Geen wandeling terug naar het diner dus, maar een ritje met de auto 🙂
We waren doodop en helemaal zat van de safari’s. Het grootste probleem is dat je zo geleefd wordt en nauwelijks tijd hebt om even zelf iets te plannen of te doen. Alles gaat op een schema en dat waren we goed zat. Dus morgenochtend is het uitslapen geblazen! We hebben om half 11 een ontbijtje gereserveerd en verder gaan we waarschijnlijk de hele dag relaxen. Als we dat ergens goed kunnen doen is dat waarschijnlijk hier, dus daar maken we mooi gebruik van 🙂 . Al met al weer een prachtige dag!