Dag drie Machaba Camp

Vannacht weer heerlijk geslapen. Ik tenminste. Tegen de ochtend werd ik weer even wakker om naar het toilet te gaan. Ik ging op zoek naar mijn zaklampje, maar kon hem niet vinden. Ik had hem niet op het nachtkastje klaargelegd denk ik, dus toen moest ik op zoek naar de zaklamp van Jeroen. Ik wilde toch deze keer maar even checken of er geen schorpioentjes op de grond rondwandelden. Dus ik ging over Jeroen heen hangen om zijn zaklamp te pakken en hij schrok zich weer een ongeluk! 😀 Niet heel lekker wakker worden voor hem dus.
We sliepen daarna lekker verder en om half zes werden we gewekt. Om zes uur moesten we alweer aantreden voor het ontbijt en dat viel niet zo mee deze keer, we hadden helemaal geen zin om op te staan. Maar ja, de diertjes wilden we wel graag bekijken, dus toch maar uit de veren. Na het wederom heerlijke ontbijt gingen we op pad. Custard, onze gids, had in de nacht een luipaard gehoord en wilde naar dat dier op zoek. Ik geloof dat het onze missie is om het luipaard te vinden. Hij vertelde dat deze luipaard eerder ongeveer om de dag werd gezien door de mensen van het kamp. Maar een tijdje geleden waren er mensen geweest die heel lang om hem heen hadden gehangen toen hij in een boom een prooi op wilde peuzelen. Hij werd steeds beschenen door zaklampen en flitsen en ik geloof dat ze hem van 10 uur ’s avonds tot een uur of 3 in de nacht hebben bekeken. Daarna was het luipaard het helemaal zat en vertrok hij. Sindsdien zien ze hem helaas niet zo vaak. Dat vond ik wel heel sneu om te horen.
We reden rondjes in de buurt van het kamp en op een gegeven moment stapte Custard uit en vond verse luipaard-sporen. Hij had dus gelijk gehad, hij was in de buurt van het kamp geweest. Maar helaas, we hebben hem niet kunnen vinden. Op een gegeven moment vond Custard het genoeg, hij dacht de kans wordt steeds kleiner dat we nog iets zien, dus we gaan maar eens verderop kijken. Er was een hol van wilde honden waar hij ons naartoe bracht. Daar stond ook al een andere auto voor te kijken. De honden waren op jacht en als ze terug zouden komen zouden ze hun prooi aan het Alfa-vrouwtje geven en zou zij dus naar buiten komen met haar jong. Daar was het wachten op, maar Custard vond het onzin. Na eventjes gewacht te hebben zei hij dat we beter verder konden gaan. We reden verder en hebben een heel eind doorgereden, al zoekend naar diertjes. We vonden nog een heel grote krokodil en heel veel zebra’s, olifanten en wat hyena’s. Blijft heel indrukwekkend. We zagen nog dat er zebra’s achternagezeten werden door de hyena’s, dat was wel mooi om te zien. Maar niet zo spectaculair als gisteren.
Custard vertelde nog dat het toerisme in Botswana twee keer zo duur is als in andere afrikaanse landen. Dat is omdat veertig procent van de inkomsten van toerisme naar de community gaat, ziekenhuizen, scholen enzovoorts. Zo kan iedereen profiteren van het toerisme en groeit het niet scheef. Ze zorgen goed voor het land, er staat bijvoorbeeld doodstraf stropen. Dat gaat dan wel weer erg ver wat mij betreft, maar het geeft wel aan dat ze goed voor hun dieren willen zorgen. Ze proberen heel hard het stropen te ontmoedigen, maar soms is dat heel moeilijk. Als de stropers de grens over komen in een helicopter, een olifant neerschieten en stropen om vervolgens weer snel de grens terug over te vliegen, is het heel moeilijk ze op heterdaad te betrappen. Dus daar worstelen ze nogal mee. Met corruptie schijnt het hier ook wel mee te vallen. We hadden dit alles al een beetje van onze reisagent gehoord en onder andere dat zorgde ervoor dat we besloten naar Botswana te gaan. Dus het was goed te horen dat hij hetzelfde beeld had.
Hij vroeg ook nog waar we hierna nog heen gaan. Toen we dat hadden verteld, zei hij dat we een heel goede reisagent hadden. Hij wilde graag weten wie het was, want deze was wel echt heel goed, we gingen naar de mooiste plekken die er waren zei hij, en die allemaal heel veel verschilden van elkaar. Dus dat was ook leuk om te horen, en hij kwam er daarna nog twee keer op terug, dus hij was echt onder de indruk 🙂 . Goed uitgekozen blijkbaar!
Na de lunch hebben we het eindelijk echt lekker rustig aan kunnen doen. Omdat we de eerste dag geen lunch hadden gedaan en de tweede dag veel later terug waren gekomen door de lekke band, hadden we nog geen tijd gehad rustig het kamp te bekijken. En vandaag lukte dat wel, dus we wandelden lekker in de warmte naar de andere kant van het kamp. Daar kwamen we warempel een zwembad tegen, wat een luxe toch! Een klein, rond bad met uitzicht op de nijlpaarden. Prachtig, en dat konden we natuurlijk niet zomaar laten liggen. We zijn dus teruggewandeld, hebben onze zwempakjes opgehaald en zijn heerlijk gaan zwemmen. Hoewel… Heerlijk was het in eerste instantie niet want het water was behoorlijk koud! Maar toen we eenmaal door waren was het genieten. Gelukkig hadden de nijlpaarden niet echt zin om mee te komen zwemmen, want dan was het badje waarschijnlijk meteen leeg geweest.
Na het zwemmen zijn we teruggewandeld, ik gehuld in mijn nieuwe kikoi ( 😀 ), en konden we weer aanschuiven voor een heerlijke lunch, en daarna begon de volgende safari.
We reden rond, voornamelijk op zoek naar het luipaard. Volgens Custard is er in ons volgende kamp best een grote kans om een luipaard te zien, dus we maken ons nog geen zorgen 🙂 . Hij zei dat we in dat kamp de groetjes moeten doen aan zijn neef, en ik ben nu zijn naam alweer vergeten. Maar er zijn er vast niet veel die Custard kennen daar, en ik kan Custard nog wel onthouden 🙂 .
Nadat we een tijdje rondgereden waren zag ik in de bosjes een groot zwart glimmend vlak. Ik dacht hé, wat is dat nou. En toen ik vanuit een iets andere hoek nog een keer keek, zag ik duidelijk de hoorns van een buffel. Dus ik riep dat we moesten stoppen en een stukje naar achteren, want ik had wat gezien. En inderdaad, daar stond een grote buffel in zijn uppie heel boos naar ons te kijken. Dat blijkt het gevaarlijkste dier van Afrika te zijn, zo vertelde Custard. En hij zag er ook behoorlijk eng uit, maar gelukkig bleef hij gewoon op afstand.
Na een poosje reden we verder en vertelde Custard een grappig verhaal. Er waren engelsen op het kamp geweest een tijdje geleden. In die tijd waren de bush-babies nog een verrassing en stopten ze die in je bed als je ’s avonds naar je tent ging. Dat wisten de engelsen nog niet. Dus zij gingen terug naar de tent en zagen in hun bed een bush-baby liggen met een luipaardvelletje als hoes… en dachten dus dat het een luipaard was! De man greep zijn mes en ging helemaal los, met een waterbed tot gevolg. Hij was zich rot geschrokken! 😀 En nu zijn de bush-babies dus maar geen verrassing meer 🙂 .
Na een tijdje zagen we in het licht van de lamp een honging-das lopen. Dat was heeeel bijzonder volgens Custard, die zie je niet vaak. Dus dat was heel leuk om te zien. Een tijdje later zagen we een springhaas, ik denk tenminste dat dat het was. Een spring-hare in het engels, en het was een grappig beestje dat op een kangaroe lijkt en dus door het leven springt. Was heel grappig om te zien. Weer een hele goeie avond gehad dus, qua bezichtigingen.
Nu zitten we lekker op bedje even te relaxen, voor we opgehaald worden voor het diner. We mogen in het donker niet alleen over “straat”, dus we spreken telkens als we naar de tent gaan af hoe laat we opgehaald willen worden. En dan worden we op dat tijdstip opgehaald. We hebben ook een toeter in de tent die we alleen mogen gebruiken in geval van “medical emergency”. Als je de toeter hoort dan moet je het licht uitdoen, zodat de betreffende tent sneller gevonden wordt omdat daar het licht wel aanblijft. Handiggg. Hopelijk hoeven we hem niet te gebruiken 🙂 .