Over 11 dagen vertrekken wij weer voor wat belooft een geweldige vakantie te worden. Deze keer gaat de reis naar de nationale parken van Botswana, en de Victoria watervallen. We zijn alvast enorm van de voorpret aan het genieten. Zie hier voor de snode plannen die we hebben.
We hebben voor de reis een zachte koffer nodig omdat we steeds met kleine vliegtuigen van park naar park vliegen. In Alaska hadden we dat ook al, maar daar mochten er nog wel wieltjes aan de koffer zitten. Nu mag dat niet meer. Leek mij een prima reden om maar weer eens een nieuwe tas te kopen. Goed gelukt hè?
Op de site van een van de accomodaties wordt ons geadviseerd vanalles mee te nemen. Een muts, sjaal en handschoenen horen daar ook bij. Het is winter in Botswana, en het schijnt best koud te kunnen worden ’s avonds en ’s nachts. We zijn benieuwd. 
Daarnaast wordt een kikoi geadviseerd. Aha… Een kikoi… Prima. Pakken we in. Wat is dat eigenlijk, een kikoi? Het blijkt een veelzijdige doek te zijn. Google is onze vriend 🙂 . Een doek die je kan omslaan, zoiets als een pareo ofzo (als dat je nog steeds niks zegt, dan ben je waarschijnlijk een man… Laat maar zitten 😀 ). Tja, als ze zeggen dat we die nodig hebben, dan kopen we die maar. We kunnen natuurlijk niet zonder komen te zitten daar… Ook prima gelukt dacht ik zo. Genieten hoor, die voorpret!
We hebben hier en daar wat accomodaties geboekt en als ik sommige plaatjes bekijk dan kan ik haast niet wachten! Vandaag heb ik op de facebook van een collega alvast mogen genieten van een aantal prachtige plaatjes van Afrika. Dit was Kenia en Tanzania, maar de sfeer zal vergelijkbaar zijn. Prachtig hoor.
Maandag gaan we de prikjes halen. Jeroen was in de veronderstelling dat hij geen prikjes meer hoefde, omdat hij de series al een paar keer had gehad voor onder andere Nepal. Maar onze geliefde reisprikjes-adviseuze ontdekte dat we allebei een prikje nodig hebben voor de mazelen! Daarnaast heb ik zelf nog een prikje voor hepatitis A nodig geloof ik en we moeten weer aan de malaria pillen. Hopelijk vallen ze net zo goed als de vorige keer en hebben we niet zoveel last.
Eerst nog een kleine twee weekjes ons best doen op het werk en dan mogen we los. Bloggen gaat waarschijnlijk, tegen mijn verwachting in, wel lukken. Ik maakte me eerst een beetje zorgen over de internetmogelijkheden midden in de bush-bush. Maar ik heb de eerste accomodatie gemaild en zij vertelden mij dat ze gewoon internet hebben. Dat had ik echt niet verwacht. Lekker bloggen dus! Ik wens jullie alvast veel sterkte met lezen en tot over een weekje of twee!
Geef een reactie