Vanmorgen moesten we weer op tijd opstaan omdat we om kwart voor negen klaar moesten staan voor het busje naar het vliegveld. De shuttle zou om negen uur vertrekken en we hadden ons ervoor moeten inschrijven de avond ervoor. We hebben eerst onze koffers ingeleverd voor de storage, want we zijn maar twee nachten in Gustavus (spreek uit: Kasteeeejvas), dus we hebben niet zoveel nodig.
Nadat we bij het vliegveld zijn afgezet zijn we naar balie van de luchtvaartmaatschappij gewandeld. Alaska Seaplanes. Die naam alleen is al spannend 🙂 . We zijn ingecheckt, we konden geen handbagage meenemen, alleen mijn heuptasje mocht wel. Dus we hebben onze rugzakken afgegeven en zijn gaan wachten. We moesten een uur van tevoren inchecken en hadden dus nog wat tijd om rond te wandelen. Maar erg veel was er niet te zien, dus we hebben maar een plekje opgezocht om rustig te wachten.
Het vliegtuig zou om half elf vertrekken, maar om half elf waren we nog niet opgeroepen om te boarden. Dus ik ging nog maar eens navragen, en het zou goedkomen zei de mevrouw achter de balie. Even later kwam de piloot inderdaad aanlopen en legde uit dat we nog even moesten wachten. Als we nu zouden gaan moesten we twintig minuten in het vliegtuig op de startbaan wachten op andere vliegtuigen, dus dan konden we beter in het gebouw blijven. Na een klein half uurtje kwam hij ons halen en werden we in het vliegtuig geïnstalleerd. Weer een ander type, nog steeds niet groot maar wel ietsje groter dan de bushplanes die we tot nu toe hadden. Deze vloog ook hoger en ik vond hem een stuk minder prettig. Maar dat kan ook komen omdat het zo bewolkt was, dat we in een geheel witte wereld vlogen. We zagen werkelijk helemaal niets, alles was wit om ons heen, we konden niet eens de horizon zien om te bepalen of we een hoek om gingen of rechtdoor vlogen. Gelukkig zag ik wel de kunstmatige horizon op het dashboard, dus ik kon de bewegingen nog wel een beetje plaatsen. Ergens halverwege de vlucht begon het vliegtuig opeens te piepen. Ik schrok me weer de blubber, maar de piloot bleef rustig dus er zal wel niks aan de hand geweest zijn. Haha ik was blijkbaar toch een beetje gespannen. Even later was er nog een keer een piep en ik schrok me weer dood. Maar tien minuutjes later zette de piloot de landing in en kwamen we onder het wolkendek vandaan netjes voor de landingsbaan van Gustavus uit. Dus dat ging eigenlijk allemaal prima.
Na de landing stond er meteen een shuttle klaar die ons naar de lodge bracht. Glacier Bay is een groot nationaal park met een visitor center, en de lodge zit daarbij. Dus daar werden we afgezet. We vroegen of de kamer al klaar was, maar daarvoor was het nog te vroeg. Toen zijn we maar even gaan lunchen. Tijdens de lunch werd ons duidelijk wat een bijzondere plek dit weer is. Vanuit het visitor center kijk je uit op het water, en in het water liggen walvissen. Je ziet ze gewoon vanuit je luie stoel boven het water uitspringen! Ongelofelijk. Jeroen zag er eentje die echt een flink stuk uit het water sprong en we zien heel vaak fonteintjes boven het water. Als je buiten staat dan hoor je ze puffen en soms maken ze nog veel hardere rare geluiden, lijkt wel een soort misthoorn. En omdat deze wereld nu zo klein is, met de regen en de mist, is het een heel bijzondere sfeer. Een prachtige plek om even te blijven dus.
De lodges zijn ook leuk, het zijn kleine huisjes in het bos. De onze heeft ietsjepietsje uitzicht op het water, tussen de bomen door, maar dat is zo weinig dat ik denk dat we vanuit de kamer geen walvissen zullen zien. We kunnen wel de walvissen horen vanuit het bed.
Toen onze kamer klaar was zijn we ingecheckt. Ik heb lekker op bed liggen lezen en ben een stukje van de tijd kwijtgeraakt 😉 en Jeroen is een hike gaan doen van twee uur, ongeveer acht kilometer door het bos. Hij had mijn regenbroek aan en een regenjas, maar was toch behoorlijk nat geworden toen hij terugkwam. 
Hij had nog een stekelvarken gezien onderweg.
Daarna hebben we nog even op het strand gestaan om naar de walvissen te kijken. Jeroen had ze twee uur lang kunnen horen, dus ze zijn hier blijkbaar heel lang. Daarna zijn we gaan eten en weer lekker in het huisje gaan cocoonen. Morgenochtend moeten we heel vroeg op. De wekker gaat op half zes, we moeten om half zeven klaarstaan voor de cruise. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat worden. Het zal vergelijkbaar zijn met de vorige cruise die we gehad hebben. We zullen zien…
Geef een reactie