Colombia Glacier

Vanmorgen stond de wekker weer lekker vroeg. We moesten om 8  uur  klaarstaan bij de kayak-tent, dus om half zeven stond de wekker. Konden we nog even snoozen voor we opstonden.

Het hotelletje heeft ontbijt erbij in, en dat is een heel eenvoudig ontbijtje. Buffet zonder personeel, we kunnen gewoon alles zelf pakken. Plastic mes en vork en plastic bordjes. Smaakte overigens best aardig, en het gaat lekker snel als je nergens op hoeft te wachten. Het was wel al redelijk druk op het moment dat wij gingen ontbijten, dus er waren meer mafkezen vroeg op.

Toen we bij de kayak-tent aankwamen moesten we natuurlijk weer een consent-form invullen. Ik heb het deze keer helemaal niet gelezen, gewoon handtekeningetje eronder en wegwezen. Hij vroeg of we de voucher bij ons hadden, maar die waren we effe vergeten. Toen zij hij dat we dan helemaal snel klaar waren, want dan hoefde hij daar verder niets mee. Haha. Doen we nooit meer, zo’n voucher inleveren! 😉

We kregen laarzen en Jeroen kreeg een regenbroek. Daarna kregen we een reddingsvest en een rokje. Dat rokje moet je over het gat in de kayak trekken waar je in zit. We moesten alles aandoen en zo naar de kayaks lopen, zodat we niks zouden vergeten. Maar het zonnetje scheen al en het was behoorlijk warm, dus echt prettig was dat niet. Maar we deden natuurlijk braaf wat er werd gezegd.

Vervolgens kregen we uitleg over hoe we moesten kayakken. Hoe we in- en uitstappen, peddelen en bochtjes maken. Er blijkt een roer in te zitten dat de achterste met de voeten kan bedienen. Voorin moet degene die het beste kan peddelen, achterin degene die wil sturen. Dus ik ga achterin 🙂 .

Met al onze kleren aan moesten we naar de kayaks toe en werden ze op onze formaten afgesteld. Ik moest als een kikker in de kayak gaan zitten en zo werd het roer op mijn beenlengte afgesteld. Jeroen moest ook gaan zitten om even te kijken of hij alles had en zijn rokje om het gat ging. Werkte allemaal prima, dus toen mochten we op de motorboot. De kayaks werden allemaal op het dak geladen en toen gingen we op pad.

Het was twee uur varen naar de Colombia Glacier. De boot vaart ongeveer 30 kilometer per uur en maakt heel veel herrie. Na een tijdje gingen we wat dichter langs de kant en wat langzamer varen, want er waren veel Bald Eagles op die plek volgens de gids. We zagen er inderdaad een paar.
Ze hebben witte koppies en die pik je er vrij makkelijk uit. Op diezelfde plek was ook een mooie waterval.

Even verderop lag een boei in het water, waar zeeleeuwen op lagen te zonnen. We hebben er een rondje omheen gevaren zodat we ze op de foto konden zetten. Ze zijn vanwege het tegenlicht niet heel goed te zien, maar wat zijn die beesten groot zeg!

Weer even verderop wees de gids ons op een soort pilaar die we in de verte in het water zagen staan. Dat bleek de markering voor waar de Exxon Valdez olieramp had plaatsgevonden. Ze vertelde dat er iets mis was gegaan met de communicatie en dat het schip daardoor op het eiland was gevaren. Hij zat op de automatische piloot en dat had niet gemoeten. Toen hij erop gebotst was, was er nog niets aan de hand, maar toen hij achteruit ging om los te komen, kwam alle olie eruit. Drie dagen lang heeft niemand iets gedaan. Men wilde blijkbaar de vingers er niet aan branden. Omdat het enorm ging stormen is de olie toen veel verder uitgespreid dan nodig was. Het is nu 25 jaar geleden, maar de fauna is nog steeds niet op orde. De haringen zijn niet helemaal bijgekomen en aangezien die onderaan de voedselketen zitten, heeft dat effect op al het andere. Ze vertelde dat men zegt dat er niets meer te zien is van de olieramp, maar als je op sommige plekken een stukje ging graven dan kwam je nog wel degelijk olie tegen. Niet zo mooi allemaal dus, wat een effect.

Na twee uur varen arriveerden we op de plek van besteming, de Colombia Glacier. We stapten uit de boot, de kayaks werden uitgeladen en we mochten erin. Dat ging allemaal prima, we waren zo vertrokken. We hadden een prachtig uitzicht op de gletsjer en op alle ijsschotsen waar we langs roeiden. Mooie blauwe bonken ijs, we mochten er niet te dicht langsvaren want dat was te gevaarlijk. Ze rollen gemakkelijk om en je komt er zo onder. Af en toe kwamen we langs een klein stukje ijs, zeg 30 bij 30 cm, en dat vond ik al een behoorlijk zwaar stuk bonk. Laat staan zo’n enorme ijsschots, dus wij zijn netjes op afstand gebleven.

Het was een prachtige omgeving om te verkennen per kayak. En het was heerlijk weer, wat dat betreft hadden we weer heel veel geluk. Zonnebrilletje op en lekker peddelen. Na een uurtje zijn we even aan land gegaan om de lunch op te eten die we hadden meegenomen. De gids had weer lekker warme chocomel meegenomen en dat ging er soepeltjes in. We hebben op het eilandje nog even lekker rondgehobbeld en daarna stapten we weer in onze bootjes. Onderweg naar de grote boot zagen we nog een zee otter die ons nogal interessant vond. Hij kwam telkens boven met zijn koppie, bekeek ons even en ging weer onder. En plop! dan kwam hij ergens anders weer boven om even te kijken. Heel schattig.

Nadat we weer een uurtje ongeveer gevaren hadden, waren we terug bij de boot. De terugrit duurde weer een uurtje of twee en zo waren we om zes uur weer terug in de haven. We waren behoorlijk moe van de zon, de herrie en het peddelen. Maar het was een heerlijk dagje geweest met hele mooie uitzichten.

We hebben eerst even uitgerust in de kamer en daarna zijn we gaan eten bij The Fat Mermaid. Prima naam voor een restaurant 🙂 Ze hadden er live muziek, dat was wel grappig. Na het eten zijn we nog even langs de haven gewandeld. We zagen weer grote bakken met enorme vissen. En Bobbie was er ook. Bobbie de zee otter. Hij zwom gezellig met ons mee terug richting hotel, dus we hebben hem maar op de foto gezet. Daarna zijn we maar bijtijds gaan slapen. Morgen staat er een rit van ongeveer 6 uur op de planning, dus we willen weer niet al te laat weg.