Gisteravond hebben we een presentatie bijgewoond van de gidsen in Kennicott. Hij werd gegeven door een dame die een heleboel foto’s had meegenomen van de omgeving. Het meeste ging het over de vliegtuigen die ze gebruiken voor een groot deel van het vervoer. In de winter zijn er geen toeristen en gaan ze dus “for fun” met een vliegtuig ergens naartoe om te skieën of te hiken. De vliegtuigen hebben niet veel nodig om te kunnen landen, alleen een vlak, niet al te hobbelig stuk, land of sneeuw. Ze vertelde dat de vliegtuigen in de winter covers over de vleugels hebben en ook een dikke isolatie cover over de motor. Als ze dan ergens geland zijn dan moet de motor warm blijven want anders komen ze er niet meer fatsoenlijk weg. En de vleugel covers zijn voor de sneeuw. Die moet helemaal van de vleugels weg zijn om te kunnen vliegen, dus hebben ze er covers op. Ze vertelde ook dat ze ski’s hebben onder de vliegtuigen als ze in de sneeuw moeten landen. Dat betekent dus dat ze niet kunnen remmen, en dat ze een landingsbaan moeten kiezen die een beetje omhoog loopt, zodat ze ergens wel een keertje stoppen. Klinkt allemaal best spannend 🙂 .
Vanmorgen zijn we weer vroeg opgestaan omdat het vliegtuig om half negen zou vertrekken vanuit Kennicott. Toen we echter na het ontbijt aankondigden dat we wilden uitchecken, kregen we te horen dat het vliegtuigje een half uurtje later zou vertrekken. Het zicht was te slecht om te vliegen.
Tijdens het ontbijt waren twee amerikanen weer gezellig bij ons komen zitten, Debbie en Christopher. Ze komen uit Texas en waren heel aardig. We hadden al een keertje met ze aan tafel gezeten bij het diner en toen deden we ongeveer het licht uit omdat het zo gezellig was. Dus het was leuk dat ze bij ons kwamen zitten tijdens het ontbijt. Leuke mensen, ze nodigden ons uit om naar Texas te komen, en misschien doen we dat volgend jaar ook nog wel!
Een half uurtje later vertrok de shuttle bus naar het vliegveld waar deze keer twee vliegtuigjes klaarstonden. We hadden een even aantal mensen, 10, en er konden er vijf mee per vliegtuig, plus de beide piloten. Dus één stel moest opsplitsen. Debbie riep meteen: als we opsplitsen mogen we dan voorin? En dat mocht, dus Chris en Debbie gingen ieder in een vliegtuig voorin. Wij gingen met Chris mee. Ik heb ze nog even aangespoord om dramatisch afscheid van elkaar te nemen, maar dat kwam toch niet helemaal uit de verf… 😉
Nadat we geland waren, vonden we de auto terug waar we hem achtergelaten hadden. De chocola was wel een beetje gesmolten geweest zag ik, maar dat zat in papiertjes dus dat was alleen maar een teken dat het lekker weer geweest was. 🙂
We gingen op weg naar Valdez (spreek uit: Veldiiieeeeezzzzz 😉 ). De route ernaartoe was best mooi, hoewel er nog wel redelijk veel wolken laag hingen, waardoor we de bergtoppen niet goed konden zien. Halverwege was er nog een mooie gletsjer te zien, we konden naar de voet lopen, dus dat hebben we gedaan. 
Even lekker de beentjes strekken weer. 
En er was ook nog een mooie waterval te zien onderweg, met de originele naam Bridal Veil Falls…
In Valdez aangekomen zijn we naar het hotel gereden, maar het was nog veel te vroeg om in te checken. Valdez ligt aan zee en bestaat voor een groot deel uit de haven. Het is dus een heel lelijk dorpje, de gebouwen zijn eigenlijk ook niet om aan te zien. Maar het dorpje is omgeven door prachtige hoge bergen met groene bossen, sneeuw en rotspartijen erop, dus het ligt prachtig.
Onze kamer bleek inderdaad nog niet klaar te zijn, en de dame aan de receptie raadde ons aan om een hike te gaan doen vlakbij het hotel. Er was een soort schiereilandje waar een trail was uitgezet, zei ze. Dat vonden we een goed idee, volgens haar was het ongeveer een uurtje lopen en daarna zou ze horen hoe het was met de kamer.
Wij op pad. Het bleek echt een piepklein schiereilandje te zijn, dus de wandeling stelde niet veel voor. En aangezien het tegen het dorpje aanlag, hielden we geen rekening met enig wild dier. Dat was een misser… Toen we net een bordje met uitleg over de eekhoorntjes voorbij waren, greep Jeroen me opeens vast, hield me tegen en wees naar voren. “Dat was een lynx ofzo!” zei hij. Ik keek en zag inderdaad iets bewegen. “Of een hond…” kwam erachteraan. Maar toen we nog wat verder liepen om een goede blik te kunnen werpen, bleek het een beer te zijn! Het dier was van ons geschrokken en maakte zich een klein beetje uit de voeten. Maar omdat wij meteen gestopt waren, zat hij nog even naar ons te kijken. We wisten even niet wat we moesten doen, het dier was echt heel dichtbij. Dus we deden wat we op de borden zagen staan, we babbelden rustig en liepen achteruit terug. Maar de beer was banger voor ons dan wij voor hem en hij vluchtte toch weg. We hadden niet het benul om een foto van hem te maken, dus hij is helaas niet vastgelegd.
Op de foto zie je mij staan. Op de plek waar Jeroen staat om de foto te maken stonden wij toen we hem zagen, ik sta in het midden en aan de andere kant van mij stond de beer… Het was 15 meter ofzo.
Toen we erachter waren dat het een beer was, realiseerden we ons ook dat de kraaien boven ons (of boven de beer dus) wel heel erg aan het krijsen waren geweest. Die vonden hem dus ook niet heel gezellig. Een duidelijk teken dat er iets aan de hand is blijkbaar, schreeuwende kraaien. Maar ja, ons viel niks op 😀
Nadat we nog even waren blijven staan, twijfelden we heel erg wat we zouden doen. Het dier was duidelijk bang en was gevlucht, we hoorden de kraaien nu verderop. Maar ja, je gaat niet achter een beer aanlopen, hoe onschuldig het ook lijkt. Dus we zijn toch maar teruggekeerd. Een paar minuutjes later kwamen we een dame tegen die de richting van de beer opliep met haar hond. We vonden het nodig haar toch even te waarschuwen: “We just ran into a bear!”. “Oh yeah, that’s very common here” zei ze. Pardon? “And he ran away right? ” Ja, hij holde weg. Nou zeg, wij helemaal onder de indruk, en zij loopt gewoon door!
Toen dachten wij: dat kunnen wij ook! Dus we hebben vervolgens het rondje toch via de andere kant afgemaakt. Wel luid pratend en luisterend naar de kraaien, maar toch, gewoon doorgelopen. En we zijn hem niet meer tegengekomen. 
We zagen nog wel een lief klein konijntje, dat we dichter konden benaderen dan onze eigen Bobo soms 😀 😀 . Maar uiteindelijk hopte hij toch het struikgewas in. En we zagen ook nog een Bold Eagle, hoe heet zo’n ding in het nederlands, maar daarvoor waren we ook te laat om hem op de foto te zetten.
Na deze spannende wandeling zijn we terug naar het hotel gegaan, waar we nog steeds niet in de kamer konden. Toen maar even boodschapjes gedaan bij de safeway, want we moeten morgen op de kayak-tour een lunch bij ons hebben, dus we hadden broodnodig brood nodig.
Na de boodschapjes konden we eindelijk de kamer in. Die is een beetje lullig, met uitzicht op de parkeerplaats en niet op de haven. Maar ach, we zien hier zoveel mooie dingen dat dat niet heel erg is. De badkamer heeft wel een mooi wasbakje om wat spulletjes in te wassen, dus dat heb ik, tot verbazing van Jeroen (en ook wel een beetje van mezelf 😉 ) gedaan.
Daarna zijn we gaan eten in het restaurant. Dat is ook heel goed bevallen zeg! Over het algemeen smaakt het vlees hier heel erg goed, en vandaag was dat ook weer het geval. Dat gecombineerd met het mooie en interessante uitzicht, maakte het helemaal compleet.
Na het eten zijn we nog een rondje gaan wandelen langs de haven. Eerst helemaal om de haven heen. We kwamen langs een plek waar ze vissen schoonmaken, en daar zagen we in een bak een paar enorme vissen liggen. Jeroen vond het prachtig… 😉
Er was er niet zo heel veel te zien aan de andere kant. Het werd daar een beetje industrie-achtig, dus zijn we maar teruggegaan. We kwamen in de buurt van het eilandje waar we de beer hadden gezien, en probeerden nog wat Bold Eagles te spotten. En dat is gelukt. Maar we zagen nog veel meer! Een leuk eekhoorntje op een bord, twee konijntjes in het veld en een zeeotter in het water.
Al met al weer een prachtige dag in Alaska 🙂
Morgenochtend wederom lekker vroeg op. Om acht uur worden we verwacht om op de boot te stappen. Deze vaart naar een plek van waaruit we gaan kayakken en hopelijk een heleboel dieren gaan zien. Het schijnt morgen mooi weer te worden en het is ook al een beetje opgeklaard, dus dat ziet er goed uit. Maar nu eerst lekker slapen.
Geef een reactie