Nou, vandaag was weer een topdag. Vanmorgen zijn we vroeg opgestaan, de wekker stond op kwart over zeven. Om half acht zijn we opgestaan en hebben we wat boterhammetjes met nutella opgegeten. Daarna zijn we maar naar het vliegveldje gegaan, waar we een half uur te vroeg aankwamen. Het was er nog behoorlijk leeg, er stonden twee mensen te wachten op een shuttle. Dat was een beetje vreemd, kom je met de auto aan op een vliegveld, komen er twee mensen naar je toe die vragen of je ook op de shuttle wacht… Ehm, wat denk je zelf? Dit is een vliegveld! Rare jongens die amerikanen… 😀
Na een poosje wachten kwamen er, precies op tijd, twee vliegtuigjes aangehobbeld. De beide piloten stapten uit en controleerden of iedereen er was. Dat was niet het geval, er waren vier nederlanders die we gisteren in het hotel hadden ontmoet, nog niet gearriveerd. Later bleek dat ze de afslag voorbij gereden waren. Handig weer 🙂 . Ze waren nog maar net op tijd voor het derde vliegtuig dat ook richting Kennecott zou vliegen.
We stapten in, de zwaarste moest naast de piloot, de lichtste achterin. Ik zat in mijn uppie met een riant uitzicht opgevouwen in het staartje van het vliegtuig. Jeroen zat in het midden. En we stegen op. Ik had verwacht dat ik het spannend zou vinden, maar dat was helemaal niet het geval. Ik vond het allemaal alleen maar heel erg mooi, wat een prachtig uitzicht hadden we! Het was een half uurtje vliegen en toen landden we alweer op McCarthy airport, vanwaar we werden opgehaald door een shuttle busje om naar Kennecott gebracht te worden.
We waren daar zo vroeg dat de kamers nog niet klaar waren. We zijn eerst maar eens een lekker een bakkie koffie gaan drinken in de lounge van het hotelletje. Daar kon ik ook even bijkomen van de toch overweldigende uitzichten in het vliegtuigje. Gletsjers en hoge bergen met veel sneeuw. Prachtig hoor. Na de koffie zijn we het dorpje ingewandeld. Veel is er niet, alleen de oude mijn is er nog, en wat oude huisjes die ze ten tijde van de mijnbouw bewoonden. 
En verder hier en daar een huisje of een bedrijfje dat gidsen en wandelingen biedt. Eén straat eigenlijk en dan heb je het gehad. Maar het ademt wel de sfeer van het verre verleden van Amerika, en dat is wel heel leuk.
Ik ben nog even het visitor center ingelopen om te vragen hoe het weer eruit zag voor morgen. Maar daar kon hij niet zoveel van zeggen. Er stond een weersverwachting op de toonbank maar hij zei kijk daar maar niet naar. Het kan toch zo weer veranderen hier, je hebt daar niets aan. Neem maar gewoon allemaal laagjes kleding mee, dat is het meest verstandig. Dus dat doen we dan maar. Daarna heb ik ook nog even gevraagd of het mogelijk was dat we een beer hadden horen grommen in het bos. En wat de situatie dan zou zijn. En wat ik al dacht, het kan heel goed dat dat een beer geweest is. Hij waarschuwde ons om bij hem uit de buurt te blijven door te grommen. Jeroen gelooft er niks van, die denkt dat ik het mezelf maar wijsmaak haha. Maar ik zou niet weten wat er anders heeft zitten grommen daar in dat bos. Dus. Puntje van discussie hahaha.
Na het visitor center zijn we naar St Elias Alpine Guides gegaan, om ons te melden en te vragen wat we morgen eerst gaan doen. We blijven hier drie dagen. De eerste dag is alleen een aankomstdag. Even beetje bijkomen en rondkijken. De tweede dag doen we de gletsjer wandeling. De derde dag gaan we naar een mijn wandelen. Dat hebben we al twee keer verteld, aan de piloot en bij het visitor center, en beide keren schrokken de mensen een beetje. Je gaat toch wel met een gids hè? Want het laatste stuk is moeilijk hoor! Haha. Nou, ik ben benieuwd. Maar dat overmorgen dus, en dan de dag erna weer vroeg terugvliegen naar Chitina en dan doorrijden naar Valdez.
Maar eerst nog even hier in Kennecott dus. In het hotel. Waar we om zeven uur ’s avonds moeten aantreden om te eten wat de pot schaft. Ja, echt waar, haha dat is toch wel weer enigszins vreemd 😀 . Maar wel grappig. En heeeerlijk gegeten, dat dan weer wel. We zaten aan tafel met twee amerikanen en aan de andere kant van die twee zaten nog vier nederlanders. Gezellig gekletst met de amerikanen, de nederlanders vonden we maar irritant. Daarvoor zijn we tenslotte niet naar amerika gegaan 😉 . We zagen ze gisteren ook al bij het vorige hotel en toen kwamen ze al enthousiast naar ons toe om hallo te zeggen en doen jullie ook dezelfde reis en we zullen jullie nog wel vaker zien en gezellig oh zo gezellig. Nou daggutnie wij zijn helemaal niet gezellig 😉 . En nu worden we met ze aan tafel gezet. Zucht. Maar nou ja, niet erg hoor het was best grappig.
Na het eten hebben we lekker in de lounge van het hotel gezeten waar internet is. Daar waren we nog verbaasd over want het vorige hotel had het niet. En aangezien dit helemaal de middle of nowhere is, dachten we dat het hier dan helemaal niet zou zijn. Er is namelijk ook geen tv. Maar wel internet.
Morgenochtend om 8 uur hier, speelt nederland. Gaan we dus niet meekrijgen helaas, want dan moeten we ontbijten omdat we om negen uur moeten verzamelen voor de gletsjer wandeling. Nou ja, we horen het ’s avonds als we terugkomen dan wel…
Geef een reactie