Vanmorgen werden we om negen uur opgehaald bij het hotel. Wederom werden we bij het ontbijt vermaakt door een harpist die prachtig speelde.
We gingen op pad voor een flinke rit door de bergen, waarbij we echt de hoogte in zouden gaan. Ik was eigenlijk wel een beetje nerveus want ik was nog nooit zo hoog geweest. En omdat we met de auto gingen en niet rustig wandelen en acclimatiseren, dacht ik dat ik daar best wel eens last van zou kunnen krijgen.
Op advies van de gids heb ik alvast een hoogteziekte pil genomen en veel coca thee bij het ontbijt. De gids had ons beloofd ons te laten zien hoe de lokale mensen coca bladeren kauwen, dus hij stopte bij een winkeltje. Daar konden we ook even naar het toilet, wat om de haverklap moet omdat je zoveel moet drinken op hoogte. We waren net een kwartier weg en ik moest alweer, zucht haha.
We kochten een zakje coca bladeren en wat coca snoepjes. De gids legde uit dat we de bladeren tot een pakketje moesten vouwen en dat aan een kant in onze mond moesten stoppen. Dan stevig erop kauwen. En dan nog een stukje van het spul dat we erbij kregen, in de mond en ook op kauwen. Dat stukje zorgde voor een chemische reactie waardoor de werkzame stoffen vrij kwamen. Dus we deden dat allebei braaf, en het was best te doen. Na even kauwen werden mijn wang en mijn tong lam en gevoelloos. Na een kwartiertje ging dat weer weg. En dat allemaal tegen de hoogteziekte…
Na een uurtje of twee rijden kwamen we bij een restaurant aan. Daar kregen we twintig minuutjes om nog even naar het toilet te gaan (natuurlijk…) en even wat effectieve kruidenthee te drinken. Die thee was best binnen te houden, maar vooral weer bedoeld tegen de hoogteziekte. Ik geloof dat het restaurant al op 4011 meter zat, en we hadden nog nergens last van. Dus dat ging prima.
Na twintig minuten reden we verder. We moesten nog twee uur tot de lunch en na ongeveer een uur en tien minuten zouden we aankomen op het hoogste punt. Onderweg kwamen we nog wat lama – achtigen tegen, heel schattige beestjes weer.
Nou, dat we de hoogte in gingen heb ik geweten zeg! Toen we nog maar een half uurtje bij het restaurant weg waren begon de ellende. Ik voelde me steeds vermoeider een slapper. Ik dacht al, dat gaat niet zo goed. Ondanks dat we ongeveer alles ertegen hadden gedaan, werd ik dus toch hoogteziek. Ik moest opeens ontzettend overgeven en daarna kwam het een hele poos niet meer goed. Na het overgeven voelde ik me niet meer misselijk maar nog wel heel beroerd. Moeilijk uit te leggen wat er dan aan de hand is en wat je dan voelt.
We zijn dus ook maar nergens meer gestopt behalve bij het restaurant voor de lunch. Dat was inmiddels weer terug rond de 3600 meter geloof ik. Ik dacht dat het wel verstandig zou zijn om even wat te eten. Ze hadden mij de keus gelaten of ik wilde eten of meteen naar het hotel. Maar ik dacht dus dat eten een prima ideetje was… Geen hap door mijn keel! Haha, ik werd alleen nog maar beroerder van de geuren.
De rest heeft dus heel snel geluncht en daarna zijn we snel verder gereden naar het hotel. Daar hadden we een prachtig huisje, echt helemaal super, maar ik had alleen oog voor het bed :-). Bij aankomst kregen we een lekker vochtig handdoekje en vroeg de dame of ik misschien aan het zuurstof wilde. Dat aanbod heb ik maar aangenomen, kan nooit kwaad dacht ik.
Dus samen met onze koffers werd een fles zuurstof gebracht waar ik even gebruik van mocht maken. Dat was wel even lekker, daarna voelde ik me eventjes best wel weer beter. Gelukkig was er met Jeroen helemaal niks aan de hand en kon hij een beetje voor me zorgen. Ik ben lekker even in de hottub gaan zitten om te ontspannen en in de hoop dat ik daarna even kon slapen.
Dat is wel gelukt en na een uurtje of drie voelde ik me opeens niet meer zo beroerd. Ik heb er vervolgens drie uur over gedaan om een energie reepje naar binnen te werken, terwijl ik dit blog schreef. De internet verbinding is hier namelijk zo slecht dat het heel langzaam gaat. Maar dat is niet zo heel erg, want ik heb toch niks anders te doen, aangezien Jeroen zich na mij opeens beroerd voelde. Dus hij ligt nu naast me lekker te slapen en zal zich wel weer beter voelen als hij wakker wordt morgenochtend. De wekker staat weer op zes uur, want we gaan condors spotten en die houden nou eenmaal, in tegenstelling tot Jeroen ;-), nogal van de ochtend.
Wat een avontuur weer 😀
Ik ga nu ook lekker slapen. Tot morgen!
Geef een reactie